W drugim dniu na porządku dziennym był Hollandsdiep. Od godziny 12 zapowiadano wiatr/burzę o sile do 6. Dlatego też, po wielu namowach, zdecydowaliśmy się zacząć od dużej łodzi. Dziś na tablicy wyników musieliśmy wylądować co najmniej 6 sandaczy, bo w ostatni dzień w Volkerak złowienie sandacza w ciągu dnia jest prawie niemożliwe. Zwłaszcza, że brakowało jeszcze 3 szczupaków i 5 okoni. Dzień skupiał się wtedy na castingu i trollingu. Jeśli ryba pojawiła się podczas trollingu, rzucaliśmy na miejsce. Do trollingu używaliśmy raczej przynęt pękatych. Przynętą dnia był Ikiru Crank. Ostatecznie udało nam się wyskrobać 6 sandaczy. Jak na razie byliśmy zadowoleni, choć konieczność łowienia po dość marnych połowach pierwszego dnia jest bardzo stresująca. Świętowaliśmy więc 6 sandaczy, choć wiedzieliśmy, że ostatni dzień na Volkerak będzie musiał dostarczyć 5 okoni i 3 szczupaki.

Dzień 3 stał w pełni pod znakiem burzy, nawet do tego stopnia, że organizatorzy poważnie rozważali odwołanie tego dnia. Ucieszyliśmy się, gdy organizatorzy zdecydowali się na kolejny dzień zmagań. W końcu jednak zmierzono porywy do siły 7 - co było prawdziwym wyzwaniem nawet na dużej łodzi. Dzień w Volkerak był jednak naprawdę dobry. W łodzi było sporo naprawdę ładnych okoni. Na koniec znów było naprawdę wesoło. Niestety, nie mieliśmy żadnego szczupaka jako "przyłowu" pomiędzy okoniami. Naprawdę mieliśmy dużo tego szczęścia w treningu, nawet przy łowieniu na metry. Dlatego w ostatnich 2 godzinach postanowiliśmy łowić konkretnie szczupaki. Do pełnej karty brakowało nam jeszcze 3 sztuk.

Rzut za rzutem obrzucaliśmy brzegi i struktury, ale poza naprawdę dobrym braniem na Thrillseekera nie było już żadnej aktywności. Burza była już wtedy tak silna, że naprawdę trudno było się skupić i dobrze łowić. Postanowiliśmy więc zrobić kolejną turę trollingu. Przyszło jak musiało, pierwszy szczupak szybko pojawił się na mojej wędce. Frank zwinął równolegle wędkę, a podczas niej dostał bardzo mocne uderzenie. Nie, przerwa w linii!!! Więc prawie mieliśmy podwujny hol. I jak się później okazało, ta ryba byłaby super ważna dla pełnej karty, bo udało nam się potem wylądować jeszcze tylko jednego szczupaka.

Tak więc ostatecznie mieliśmy w sumie 14 ryb z wymaganych 15, możemy się nazwać treningowymi mistrzami świata, ale w końcu nic za to nie można kupić. A jak wszyscy wiemy, zawsze jest więcej trenujących mistrzów świata niż faktycznych zwycięzców. Dlatego naprawdę mamy największy szacunek dla drużyn, które wyszły na prowadzenie w tych trudnych warunkach. Tym razem nie byliśmy i możemy tylko falować od lepszego środka pola do góry. Za rok jednak wrócimy silniejsi i z bardziej dopracowanym planem 😉

Na koniec chcieliśmy podziękować SPRO za zaufanie, jakim nas obdarzyliście!